منظر شهری چیست؟

منظر شهری به عنوان یک شاخص، نماد درجه، کیفیت تمدن و روحیات جمعی هر ملت و قومی، حاصل تصمیمات و تصورات مردم آن شهر است.

منظر شهری، ترکیب نسبتاً جدیدی است که پیش از آنکه دست اندرکاران علم و نظر به تبیین آن بپردازند، در میان مردم و حرفه مندان مورد استفاده واقع شد.
نخستین بار مرحوم دکتر «مزینی» در دهه ۵۰ ، که کتاب «کوین لینچ » به نام «تصویر شهر» (یا تصور شهروندان از شهر) را «سیمای شهر» ترجمه کرد، این مفهوم را در ادبیات حرفه‌ای و علمی ایران مطرح ساخت.

از آن پس تا سال‌های بسیار، سیمای شهر تنها واژه برای صحبت کردن درباره مفهوم، معنا و صورت شهر بود و در ابتدا بیشترین کاربرد مفهومی این واژه، ریخت شهر و فیزیک ساختمان‌ها بود. دو دهه پس از آن اصطلاح منظر شهری پیدا شد. این اتفاق در ابتدا بیشتر متکی بر تنوع زبانی بود تا عمق فلسفی.

سیما و منظر شهری در عصر کنونی، با ماشینی شدن و صنعتی شدن جوامع می‌تواند تأثیر به‌سزایی بر زیباسازی شهرها و به تبع آن، بر افزایش روحیه شهروندان، کاهش جرائم و افزایش آسایش محیطی بگذارد، اما در هر شهر و جامعه و کشوری، می‌تواند بر اساس فرهنگ، اقلیم و نوع معماری بر اساس استانداردها متفاوت باشد.

برای داشتن سیما و منظری مناسب در جوامع، نه فقط یک ارگان یا یک نوع تخصص خاص، بلکه تمامی ارگان‌ها از قبیل شهرداری‌ها، نظام مهندسی و دانشگاه‌ها ، تخصص‌های متفاوت مانند معماری، شهرسازی، جامعه شناسی، روانشناسی و گرافیک باید در این امر دخیل باشند.