مافیای کالاهای اساسی در اردبیل داریم

آیت‌ نعمتی، امام جمعه نیر،درباره مشکلات نان و روستائیان منطقه و پیگیری‌های خود، اظهار کرد: شهرستان نیر، دارای ۱۰۱ روستا است که در فصل‌های گرم و سرد جمعیت وضعیت متفاوتی دارد؛ هشت ماه اول این شهر حدود پنجاه هزار نفر و چهار ماه آخر سال حدود بیست هزار نفر جمعیت دارد، از این درو در خصوص تامین نان دچار مشکل می‌شوند.

وی، با بیان اینکه مردم این شهر از کیفیت بد و کمبود آرد ناراضی هستند، تصریح کرد: البته تمام روستاها سهمیه آرد دولتی را دارند اما تأسیس نانوایی در این منطقه صرفه اقتصادی ندارد، از این رو در هر چند روستا یک نانوایی فعال است؛ به گونه‌ای که هفت یا هشت نانوایی به وسیله یک نفر یا وکالت پخت نان تعدادی از روستاها به وسیله یک نفر انجام می‌گیرد و این افراد معدود نان را نمی‌پزند و در اختیار مردم قرار نمی‌دهند؛ از این رو مردم از نبود نان ناراضی هستند.

امام جمعه نیر، یکی از دلایل اصلی مهاجرت مردم منطقه را عدم تامین نان مناسب دانست و ابراز کرد: این مسأله باعث مهاجرت مردم به شهرها شده و آسیبی برای ایران اسلامی به شمار می‌آید، البته با فرماندار شهرستان نیر حدود ۵ ماه مذاکره و پیگیری داشتیم، به آن ها اعلام کردیم که همه از مسئول تقسیم نان ناراضی هستند؛ زیرا آن‌ها دو یا سه نفر هستند و حتی یک بار از مردم کتک خورده‌اند؛ البته سهمیه شش ماهه عشایر نیز به شهرستان واگذار می‌شود؛ ولی همچنان این مسئله حل نشده وجود دارد.

وی، درباره زمان پخت نان نیز، گفت: تنها دو نانوایی در شهری که این همه تردد ترانزیتی صورت می‌گیرد، اما روزهای چهارشنبه از ساعت سه بعد از ظهر به بعد در کل شهر نان پیدا نمی‌شود؛ این کاستی‌ها به غیر از ایام تعطیلی‌های دوره‌ای نانوایی‌ها است.

نعمتی، با اشاره به دستورات صورت گرفته استاندار و صحبت‌های این مسئول استان و شنیدن درد مردم، گفت: استاندار که هر روز نمی‌تواند وضعیت مردم را رصد کند؛ البته بعد از رفتن استاندار، افرادی که به استاندار شکایت کرده بودند آن‌ها را تهدید کردند و این نگرانی در روستا افزایش یافت، این مردم بسیار محترم و دوست‌داشتنی هستند؛ این مردم همیشه پای این نظام بوده و هستند، در شان آن ها نیست که چنین مورد بی‌مهری قرار بگیرند.

وی، به دریافت ماهانه ۲۵۰ تا ۴۰۰ کیسه آرد به وسیله استانداری در مواقع ضروری اشاره کرد و افزود: این سهمیه فوق العاده و علاوه بر سهمیه همیشگی است.

امام‌جمعه نیر، با بیان اینکه سازمان آرد و غله قبل از این زیر نظر اداره وزارت صمت بوده است و اخیراً زیر نظر جهاد کشاورزی فعال می‌کند، ابراز کرد: متأسفانه تنها در شهرستان نیر، فرمانداری این مسأله آرد و غله را اداره می‌کند، فرمانداری در پاسخ به نانوایانی که برای دریافت آرد مراجعه می‌کنند می‌گوید این اضافه آرد را می‌فروشیم و صرف مخارج فرهنگی می‌کنیم؛ با اطلاعی که ما داریم دریغ از یک ریال؛ که حتی اگر اینطور باشد هیچ کسی راضی نیست که مردم در مشکل آرد باشند و برای کار فرهنگی این آرد به جای دیگری فروخته شود.

وی، از زحمات اداره اطلاعات و سپاه تشکر و ابراز تأسف کرد: با همه این تلاش‌ها این مشکل حل نشده است، چون مافیا دارد و آردی که سهمیه آن ۳۸ هزار تومان است، در بازار آزاد به صورت قاچاق بین ۲۵۰ تا ۲۶۰ هزار تومان فروخته می‌شود.

امام جمعه نیر بیان کرد: از سراب ساعت دو و سه نیمه شب سبزی به بازار اردبیل می‌آورند و این مافیا هنگام برگشت، آردهای نیر را برای فروش به روستاهای سراب می‌برند.

وی ادامه داد: مردم نیر برای تهیه نان خود به اردبیل می‌روند و از دوره‌گردها و ماشین‌هایی که نان می‌فروشند نان خود را تهیه می‌کنند، همین اتفاقات باعث شده که هشتاد هزار نفر جمعیت نیر در اول انقلاب اسلامی امروز به هفده الی بیست هزار نفر برسد.

نعمتی، به ارتباط مستقیم استاندار با مردم اشاره کرد و گفت: این مسئله که پس از دوران انقلاب اسلامی برای اولین بار انجام شده است، بسیار محترمانه بود اما گزارش‌هایی که از اینجا به استان می‌رود دروغ است؛ حتی دو سه بار شورای تأمین گذاشته‌اند و دادگستری ارزیابی میدانی کرده است؛ اداره اطلاعات و نهادهای امنیتی نظامی این کار را انجام داده‌اند اما این تیم بسیار قوی است.

وی ادامه داد: مردم شاکی هستند اما کسی نیست که حرفشان را بشنود؛ اعضای محترم شورای تأمین هم اختیارات لازم را ندارند؛ اجرای کار بر عهده فرماندار است و چشم را می‌گوید و می‌گوید که فرمایشات امام جمعه و این و آن فصل الخطاب است اما دریغ از عمل.

امام جمعه نیر، درباره نیر گفت: بهترین آب معدنی کشور اینجاست؛ شهرک تخصصی آب دارد؛ معادن، گردشگری، زراعت و کشاورزی آن بسیار فوق ‌لعاده است؛ اما وقتی مایحتاج اولیه نیست، زندگی سخت شده و مردم مهاجرت کرده‌اند.

وی، در پایان با تأکید بر وجود مافیای آرد و نان در شهر نیر مثال زد و افزود: اداره اطلاعات می‌گوید که هشت نانوایی در دست یک نفر است و سهمیه بسیاری از روستاها را دریافت می‌کند که برایشان نان نمی‌پزد؛ یک روز حتی برای شهر هم نان نپخت که شهر تعطیل شد؛ این مسأله از لحاظ امنیتی هم مشکل‌ساز است، بنابراین وقتی درد را می دانیم چرا به دنبال حل آن نمی‌رویم؟ مسئولان تا کی باید مردم را در این سخت قرار بدهند و این مشکلات همچنان لاینحل باقی بماند؟