اردبیل کلانشهر است ولی گرمخانه ندارد

شهرخوان: هر سال با شروع فصل سرما و سرد شدن هوا، موضوع ایجاد گرمخانه برای کارتن خواب‌ها و افراد بی خانمان به یکی از بحث های روز تبدیل می‌شود. ایجاد یک سرپناه برای کسانی که این روزها سقفی بالای سر ندارند و از گزند سرما و باد و باران در امان نیستند، دغدغه اصلی فعالان اجتماعی در این روزهاست.

بنابراین از سال ها پیش بحث ایجاد گرمخانه در استان‌های 31 گانه کشور با محوریت مرکز استان در دستور کار شهرداری ها قرار گرفت تا جایی که امروز حدود 60گرمخانه در سرتاسر کشور پذیرای کارتن‌خواب‌ها و افرادی است که این روزها به هر دلیلی سقفی بالای سرشان نیست اما در این میان برخی از استان‌ها همچون اردبیل فاقد گرمخانه هستند و کارتن خواب هایشان باید روزهای سرد و برفی را هم با فرشی از کارتن و سقفی از آسمان سپری کنند.

از آنجاییکه شهرداری‌ها متولی ایجاد گرمخانه‌ها در کشور هستند و بهزیستی نیز با در اختیار گذاشتن نیروی متخصص و مددکار به گرمخانه ها سهم خودش در ساماندهی پدیده کارتن‌خوابی را ادا می‌کند اما به‌نظر می‌رسد برای انجام یک کار جدی و اثرگذار در این حوزه، باید کار را به‌دست متخصصان و فعالان این حوزه بسپاریم.

تعداد خیلی کمی از افراد تحت‌شرایط ویژه کارتن‌خواب هستند که خیریه‌ها با نگاه انسان دوستانه‌ای که دارند و امکانات حداقلی که از دولت‌ها می‌گیرند به وضعیت این افراد سامان می‌دهند. بنابراین وضعیت جامعه ما از حیث داشتن افراد بی‌خانمان و دیگر قشرهای آسیب‌پذیر ازجمله کودکان کار، متکدیان، زباله‌گردها و… با این جوامع قابل‌مقایسه نیست. در چنین وضعیتی صرف ایجاد گرمخانه در کشور و ساختن سرپناهی برای افراد بی‌‌خانمان یک راهکار موقتی در این حوزه به‌حساب می‌آید و درواقع حکم مسکن برای التیام درد ناشی از سرطان را دارد؛ یعنی گرمخانه‌ها در پدیده کارتن خوابی موقتا درد را کم می‌کنند اما قطعا قادر به درمان نیستند.

شکی نیست گرمخانه‌ها برای کارتن خواب‌ها یک فضای امن هستند که به‌ویژه در فصول سرد سال آنها را از خطر سرمازدگی و یخ‌زدگی محافظت می‌کنند.