آسیب های دریافت پیام و تماس صوتی

مهم ترین مزیت پیام کوتاه و سپس شبکه‌‌های پیام رسان نسبت به تماس تلفنی، نوشتاری بودن آن است که امکان دیدن یادداشت و پیام را در هر حالتی امکان پذیر می‌کند، در اتوبوس، جلسه و … پیام صوتی دقیقا خلاف این مزیت عمل می‌کند. حتی بدتر! چون بدون هدفون صدا همه جا پخش می‌شود! طبق داده‌های شرکت‌های بزرگ، احتمال و زمان پاسخ‌گیری شما از یک پیام صوتی کمتر و طولانی‌تر است نسبت به پیام های نوشتاری.

شبیه فوبیای تماس تلفنی

از منظر روان‌شناسی هم برخی افراد به محض این‌که با آن‌ها تماس گرفته می‌شود، نوعی واهمه و اضطراب تمام وجودشان را فرا می‌گیرد که به آن فوبیای تماس تلفنی گفته می‌شود که تا حدودی شبیه دریافت همین پیام‌های صوتی است.

در این باره بخوانید: خواهش می‌کنم پیام صوتی نفرستید

این فوبیا و ترس در افرادی که دچار اختلال اضطراب اجتماعی هستند، شایع‌تر است. برخی از علایم تلفن‌هراسی شامل به تأخیر انداختن یا پرهیز از پاسخ‌دادن به ‌علت افزایش اضطراب و احساس عصبانیت، قبل، در جریان و پس از تلفن و وسواس یا نگرانی درباره حرف‌هایی است که به صورت صوتی خواهید شنید. علایم‌ جسمی شامل تهوع، افزایش ضربان‌ قلب، تنگی‌ نفس، سرگیجه و تنش عضلانی است. اگر چنین نشانه‌هایی را دارید، تنها نیستید چراکه بر اساس یک نظرسنجی در انگلیس، ۶۱ درصد افراد دچار این اختلال هستند.

وارد شدن استرس زیاد به شخص

درباره دریافت پیام‌های صوتی، افراد با دیدن پیام صوتی دچار نوعی اضطراب می‌شوند که چطور، کجا و چه زمانی و … به آن گوش کنند و این اضطراب خفیف گاهی به اجتناب منجر می شود و پیام کلا باز نمی‌شود. نکته دوم، استرس پاسخ ندادن است. شخص مدام به این فکر می‌کند که درست نیست پیام بی‌پاسخ بماند یا شاید مهم باشد و دیر شود و … .

مجبور شدن به انجام کاری بر خلاف میل

در دنیای امروز که حریم خصوصی بسیار مهم شده است، این گونه پیام‌ها به نوعی نقض حریم خصوصی محسوب می‌شود چون گیرنده را برخلاف میل خود مجبور به شرکت در فعالیتی می‌کند که دوست ندارد. غیر از شرایط اضطراری، اگر می‌خواهید پیام صوتی برای کسی بفرستید حتما از او اجازه بگیرید که آیا در شرایطی هست که به این پیام‌ها گوش کند یا خیر؟ حداقل برای من در بیشتر مواقع، جواب خیر است.

نویسنده: دکتر مهدی سودآوری | روان شناس و مدرس دانشگاه