الگو و سرمشقی امن برای فرزندان

به گزارش شهرخوان، بهترین الگو برای فرزندان، پدر و مادر هستند و کودکان هر رفتاری را از آنها ببینند عینا الگوبرداری کرده و تکرار می‌کنند.

والدین خوب، الگوهای مثبت و سازنده ای برای فرزندانشان هستند. اگرچه هیچ انسانی مصون از خطا و اشتباه نیست و بهترین پدر و مادرها هم جایی از زندگی شان اشتباه می‌کنند با وجود این باز هم این والدین هستند که نقش مؤثری در رشد و تربیت فرزندشان دارند و می‌توانند الگو و سرمشقی امن برای فرزندانشان باشند.

فاطمه قاسم زاده، روانشناس کودک نیز با بیان اینکه خانواده، نقش اساسی در تربیت و الگوبرداری کودکان دارد، گفت:‌ بچه‌ها در دوران کودکی تحت‌تأثیر خانواده بوده و از آنها الگوبرداری می‌کنند همینطور در سنین مختلف الگوها از پدر و مادر به معلم و مدیر مدرسه، دوستان، همکلاسی‌ها و یا شخصیت‌های کارتونی و بازیگران فیلم‌ها و… تغییر پیدا می‌کند. به‌گفته او در شرایط فعلی و با توجه به گسترش فضای مجازی – صرف‌نظر از خوب یا بدبودن این فضا- یکی از مهم‌ترین الگوهای بچه‌ها همین فضای مجازی شده و نقش خانواده در الگوبرداری بچه‌ها کمرنگ شده و تأثیر این فضای مجازی در بچه‌ها بیشتر از بزرگسالان است. قاسم‌زاده با تأکید بر اینکه پدر و مادر خوب‌بودن آموختنی است، گفت: به صرف اینکه مادری فرزندی را به دنیا می‌آورد نمی‌تواند مدعی شود که می‌تواند مربی خوبی برای او باشد. لزوم آموزش در فرزندپروری، مسئله‌ای است که متأسفانه در جامعه ما مغفول مانده و به این دلیل بچه‌ها بیش از آنکه از والدین خود الگوبرداری کنند به‌دنبال الگوهایی خارج از محیط خانه هستند. این مسئله به این دلیل است که والدین بعضا رفتارهایی را در خانه از خود نشان می‌دهند که نه‌تنها به کودکشان آسیب می‌زند بلکه روابط بین فرزندان و خانواده را نیز مختل می‌کند.

به‌گفته این روانشناس، پدر و مادر ستون‌های خانواده هستند که اگر نقش هر کدام از آنها کمرنگ شده و یا به دیگری محول شود بیشترین آسیب را کودکان می‌بینند. به همین دلیل است که گفته می‌شود تربیت فرزندان نباید به جنسیت آنها موکول شود و بگوییم که پدر مربی پسر و مادر مربی دختر باید باشد. در عین حال والدین باید در عمل ور فتار خود، الگوی خوبی برای فرزندانشان باشند. قاسم‌زاده تأکید کرد: اگر پدر در کارهای خانه به مادر کمک کند، پسرهای خانواده نیز با دیدن رفتار پدر می‌آموزند که کارهای خانه صرفا کاری زنانه نیست و همه اعضا باید در خانه کمک حال یکدیگر باشند. پس والدین باید در رفتار و عمل خود بهترین‌ها را برای فرزندانشان الگوسازی کنند و بنا به قولی، دنیای آنها را روی ساختمان‌های زیبا بنا کنند.

به‌گفته او برای اینکه کودک خوبی داشته باشیم هیچ قانون مدونی وجود ندارد اما با ابراز عشق و علاقه می‌توان کودک شاد و سالمی را تربیت کرد. ‌نشان‌دادن عشق و علاقه به کودک، نخستین راه در تربیت اخلاقی اوست، در عین حال والدین باید به کودک حس امنیت بدهند، به صحبت‌های او با دقت گوش دهند، رفتارهای نامناسب او را مورد انتقاد قرار دهند نه شخصیت او را و وقت کافی برای فرزندشان بگذارند تا بتوانند الگوی خوبی برای او باشند و در عین حال هم توقع نداشته باشند که فرزندشان بی‌عیب و نقص باشد و همانطور که خودشان دارای عیب و نقص در اخلاق و رفتار هستند عیب و نقص فرزندشان را نیز بپذیرند. همچنین در جای مناسب عذرخواهی کرده و عذرخواهی او را هم بپذیرند.