آبیاری درختان با چه گونه هایی؟

1-نوع گونه بستگی به عرصه‌ای دارد که برای درختکاری درنظر گرفته شده است. مثلا میزان استفاده از درخت در عرصه جنوبی البرز با عرصه جنوب شهر تهران متفاوت است. در واقع شرایط زمین‌هایی که برای درختکاری درنظر گرفته می‌شود نشان می‌دهد که چه تعداد نهال و درخت در آنجا می‌توان کاشت. زمینی ممکن است مسطح یا اینکه صخره و کوه باشد و این ویژگی‌ها نقش بسیار مهم میزان درختان استفاده‌شده در یک محدوده را مشخص می‌کند.

2-به‌طور معمول درختکاری روی صخره‌ها کمتر است، ولی در زمین‌های مسطح مانند آرادکوه تعداد بیشتری درخت کاشته می‌شود. نوع گونه‌های گیاهی که درون و پیرامون شهر استفاده می‌شوند، در تغییرات اقلیمی تأثیرگذار هستند.

3-اگر گونه‌های بومی و مقاوم با نیاز آبی حداقلی و سازگار با شرایط اقلیم انتخاب شوند، به افزایش بارندگی و منابع آب سطحی و زیرزمینی، کاهش آلودگی و… کمک می‌کنند.

4- انواع گیاهان مقاوم به خشکی، به‌ویژه از نوع پهن‌برگان مانند گونه‌های اقاقیا، گردو، بادامک، داغداغان، زبان‌گنجشک، بلوط، زالزالک، زرشک، سماق، تنگرس، توت نرک و… و انواعی از سوزنی‌برگان از قبیل کاج و کاج سیاه، تنوع گونه‌ای لازم در کمربند سبز رعایت شود.

5-در انتخاب این نهال‌ها و ترکیب کشت آنها، وضعیت فیزیکی و شیمیایی خاک، شرایط اقلیمی، شیب زمین، ارتفاع از سطح دریا، جهت باد غالب و منابع آب در دسترس مورد توجه قرار می‌گیرد.

6-گرچه گونه‌های کاشت درخت در کمربند سبز حریم شهر نسبت به خشکی مقاوم هستند، اما تامین آب موردنیاز برای آبیاری درختان مورد توجه قرار دارد. هم‌اکنون تمام پروژه‌های جنگل‌کاری در طرح کمربند سبز پیرامون شهر مجهز به سیستم آبیاری تحت فشار هستند و حتی یک پروژه هم بدون احداث شبکه آبیاری بهره‌برداری نمی‌شود.