آلودگی صوتی

«آلودگی صوتی» یکی از مهم‌ترین آلاینده‌های زیست‌محیطی است که سهم بسزایی در ایجاد مشکلات مختلف بهداشتی و اجتماعی در شهرهای بزرگ دارد. با این حال، این آلاینده اغلب پس از سایر آلودگی‌ها مانند آلودگی هوا، آب و خاک مورد توجه قرار می‌گیرد. علاوه‌بر عوارض منفی جسمی مواجهه مداوم با سر و صدا، بررسی‌ها درباره تأثیر آلودگی صوتی بر روح و روان افراد به‌خصوص افزایش جرم و خشونت، حاکی از اهمیت این آلاینده و تشدید پیامدهای مخرب ناشی از آن در جوامع شهری است.

تصریح ماده٢٩ قانون هوای پاک و آیین‌نامه اجرایی آن درباره تکالیف دستگاه‌های اجرایی ذیربط ازجمله وزارت کشور برای تکمیل طرح جامع مدیریت آلودگی صدا در کلانشهرها، نیروی انتظامی برای وسایل نقلیه فاقد گواهی معاینه فنی و اخذ جرایم از وسایل نقلیه دارای آلودگی صوتی، وزارت راه‌ و شهرسازی برای تدوین ضوابط کنترل و کاهش آلودگی صدا در ساخت ‌و سازها و پروژه‌های عمرانی داخل محدوده شهرها و نهایتا سازمان حفاظت محیط‌زیست برای پایش و شناسایی منابع و کانون‌های آلودگی صدا مطابق حدودمجاز و برخورد با متخلفان، از اهم تکالیف دستگاه‌های متولی برای مقابله با این آلودگی است که متأسفانه تاکنون به‌صورت کامل عملیاتی نشده است.

عادت به آلودگی صوتی به ‌معنای کاهش اثرات زیان‌بخش آن نیست و تا زمانی که آلودگی صدا به ‌عنوان آلاینده‌ای فراموش شده در اولویت اقدامات دستگاه‌های مسئول(مشخص شده در قانون هوای پاک) و نیز توجه و همکاری مردم نباشد، عوارض این آلودگی بر شهر و شهروندان اجتناب‌ناپذیر و غیرقابل جبران است.