دلایل سندروم پای بی‌قرار

به گزارش شهرخوان، ​​​​​​​سندروم پای بی‌قرار یک اختلال عصبی است که نوعی حس ناخوشایند در پاها ایجاد می‌کند و میل مقاومت‌ناپذیری برای حرکت‌ دادن آن‌ها به‌ وجود می‌آورد. با وجود شایع بودن، این عارضه اغلب درست تشخیص داده نمی‌شود و درک درستی از آن وجود ندارد.

یک استاد روان پزشکی در بیمارستان دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید: «بسیاری از مردم از این اختلال آگاهی ندارند. چیزی که من اغلب می‌شنوم، این است که مردم سندروم پای بی‌قرار را با لرزش عصبی و از روی عادت پا اشتباه می‌گیرند.»

به گزارش ایندیپندنت، به گفته متخصصان، سطح آهن افراد مبتلا به سندروم پای بی‌قرار اغلب پایین است. در نتیجه ممکن است وقتی مکمل‌های آهن مصرف کنند، وضعیت‌شان بهبود یابد.

برخی داروها از جمله داروهای ضدافسردگی، داروهای تیروئید، داروهای ضدروان‌پریشی و داروهای مسکن هم می‌توانند باعث تحریک یا تشدید سندروم پای بی‌قرار شوند. به نظر می‌رسد برخی از این تداخل‌ها حول تعادل دوپامین در بدن می‌چرخند. آنتی‌هیستامین‌ها هم می‌توانند تعادل دوپامین را تغییر دهند.

پژوهشگران توصیه می کنند اگر شما برای تسکین آلرژی به آنتی‌هیستامین‌ها وابسته‌اید، دارویی را انتخاب کنید که خواب‌آور نباشد. از سوی دیگر برخی تحقیقات نشان داده است که زنان بیشتر از مردان مستعد ابتلا به سندروم پای بی‌قرارند.

متخصصان می‌گویند که دلیل آن «تا حد زیادی ناشناخته» است. یک نظریه این است که هورمون جنسی استروژن بر انتقال دوپامین و گلوتامات (یک انتقال‌دهنده عصبی که در عملکرد مغز دخالت دارد) تاثیر می‌گذارد و در برخی زنان موجب بروز سندروم پای بی‌قرار می‌شود.

از دست دادن خون در دوران قاعدگی نیز ممکن است در این موضوع نقش داشته باشد، زیرا به از دست دادن آهن منجر می‌شود. دانشمندان می‌گویند پتوهای سنگین می‌تواند به برخی افراد کمک کند، همچنین توصیه می‌شود از مصرف برخی مواد مانند کافئین، تنباکو و شکر قبل از خواب پرهیز کنید، زیرا همین عوامل محرک کلاسیک کافی‌اند تا برخی افراد را با مشکل مواجه کنند. در نهایت پزشکان تاکید می‌کنند که سندروم پای بی‌قرار واقعی و مهم است و باید در صورت مواجهه با علایم، از پزشک کمک گرفت.