شهرهای جهان آمیخته با حاشیه نشینی

به گزارش شهرخوان، در برخی از کشور‌ها، خانه‌های کوچک و پرجمعیت در اطراف شهر‌ها، حاشیه‌نشین به شمار می آیند و در کشور‌های دیگری، سرپناه‌هایی که با وسایل اولیه مانند ورقه‌های پلاستیکی و چوب ساخته شده باشند، شامل عنوان حاشیه نشین هستند. تنها عنصر مشترک در همه این ارزیابی‌ها، فقر است. هر خیابان فقیرنشین در کنار شهر، حاشیه محسوب نمی‌شود؛ بلکه این مناطق باید جمعیت و مساحت قابل توجهی داشته باشند.

مشخص نیست که دقیقا چه جمعیتی در حاشیه شهر‌‌ها زندگی می‌کنند؛ زیرا این موضوع به استاندارد‌‌های ارزیابی بستگی دارد. بنا به اطلاعات برنامه اسکان بشر ملل متحد در پایگاه habitatforhumanity.org.uk امروزه حدود 900میلیون نفر در حاشیه فقیرنشین شهر‌ها زندگی می‌کنند اما با محاسبه انواع سکونتگاه‌های غیررسمی، این تعداد به 1.6میلیارد نفر می‌رسد که نشان‌دهنده 1.4 از جمعیت شهری جهان است.

تا سال2030 تخمین زده می‌شود که از هر 4نفر روی کره زمین، یک نفر در محله‌های فقیر‌نشین یا سایر سکونتگاه‌های غیررسمی زندگی خواهد کرد. اگر فهرستی از شهر‌هایی که حاشیه بزرگ دارند تهیه کنیم، جمعیت ساکن در 5حاشیه اول فهرست، نزدیک 6میلیون نفر است. حاشیه‌نشینی و مسکن غیررسمی یکی از مشکلات اصلی جمعیتی در کشور‌های توسعه نیافته است که در کل جهان تأثیر‌گذار است.

اکنون 1.6میلیارد نفر در جهان 8میلیارد نفری، سرپناه کافی ندارند و از هر 7نفر یک نفر در محله فقیر نشین زندگی می‌کند. از هر 3شهرنشین یک نفر ساکن زاغه‌های کشور‌های درحال توسعه است و در بعضی از کشور‌های عقب مانده، بخش عمده جمعیت شهری در جایی سکونت دارند که در تعریف جهانی شامل عنوان حاشیه شهر است.

برخی از حاشیه‌های بزرگ شهر‌های‌جهان از این قرار است.

کایلیتشا در کیپ‌تاون (آفریقای جنوبی): 400هزار نفر

کیبریا در نایروبی (کنیا): 700هزار نفر

دهاوری در بمبئی (هند): یک میلیون نفر

نزا در مکزیکوسیتی (مکزیک): یک میلیون ‌و200هزار نفر

اورانگی‌تاون (پاکستان): 2میلیون‌و400هزار نفر