اکوبلاگری که کارش حذف پلاستیک است

نویسنده : اکرم انتصاری | روزنامه نگار

پلاستیک‌ها کره زمین را محاصره کرده‌اند و اگر با همین فرمان پیش برود، بعید نیست انسان‌ها دیگر جایی برای زندگی روی زمین نداشته‌باشند. همه می‌دانیم بخش بزرگی از این قضیه به کاهش استفاده ما از کیسه‌های پلاستیکی و بازیافت از مبدأ و البته درست‌ کارکردن سازمان‌های مربوط به پسماند برمی‌گردد. استفاده کمتر از پلاستیک و حتی به صفر رساندن آن روش‌هایی دارد که آن‌هایی می‌توانند راه و رسم آن را به ما نشان بدهند که تجربه این کار را داشته‌اند. آیه حمداوی یکی از کسانی است که سبک زندگی پسماند صفر را در ایران شروع و تبلیغ کرد. با او درباره این که چطور می‌توانیم کیسه‌های پلاستیکی را از زندگی‌مان حذف کنیم و زندگی سبزتری داشته باشیم، گفت‌و‌گو کردیم.

کیسه‌های پلاستیکی یک‌بار مصرف نیست

خانم حمداوی از سال 97 پسماند صفر شده است. یعنی همه زباله‌های تر و خشکی را که در خانه‌شان تولید می‌شود به شیوه درست به طبیعت برمی‌گردانند و هیچ زباله‌ای راهی سطل زباله نمی‌شود. او درباره استفاده نکردن از کیسه‌های پلاستیکی می‌گوید :« من از سال 97 تا الان جز یک بار دستم به هیچ پلاستیک نویی نخورده است. آن‌چه می‌گویم از روی تجربه زیسته‌ام است و می‌خواهم توضیح بدهم چطور می‌شود از هیچ پلاستیکی استفاده نکنیم. من در ذهنم یک دسته‌بندی پنج‌گانه برای کیسه‌های پلاستیکی دارم؛ کیسه پلاستیکی، کیسه فریزری، کیسه خریدهای میوه و تره‌بار، نان و وسیله یا لباس‌و کالاهایی که می‌خریم که برای هر کدام از آن‌ها یک جایگزین دارم. اول این که کیسه پلاستیکی یک بار مصرف نیست و می‌شود بارها از آن استفاده کرد. من خودم کیسه پلاستیکی را تا وقتی که پارگی‌های آن درشت شود، نگه می‌دارم و بعد آن را در سطل بازیافت می‌گذارم.»

آن‌هایی را که نگاه محیط‌زیستی دارند، دنبال کنید

از خانم حمداوی خواستم تا توضیح بدهد چطور کیسه پارچه‌ای را جایگزین کیسه پلاستیکی کرده است. او می‌گوید: «بیشتر مردم کیسه پارچه‌ای در خانه دارند اما فراموش می‌کنند آن را با خود بیرون ببرند. این موضوع با تکرار در ذهن و ذهن‌آگاهی حل می‌شود. همچنین از طریق پیام‌هایی که در اطرافش می‌بیند. مثلا وقتی بیرون می‌رویم دست همه مردم کیسه پارچه‌ای ببینیم، در فضای مجازی کسانی را دنبال کنیم که نگاه محیط‌زیستی دارند و در نهایت این کیسه‌های پارچه‌ای همه‌جا دم‌دست‌مان باشد. من خودم برای کیسه‌های پارچه‌ای یک آویز جدا دارم. البته طراحی کیسه‌های پارچه‌ای در ایران مناسب همه خریدها نیست و برای سن و جنسیت‌های مختلف هنوز کیسه‌های پارچه‌ای بهتری می‌شود تولید کرد. ما فقط باید یادمان باشد کیسه‌های پلاستیکی یک‌بار مصرف نیست و طول عمرشان جوری است که می‌توانیم یک سال و حتی بیشتر از آن‌ها استفاده کنیم.»

حداقل باید 5 سال از کیسه پارچه‌ای استفاده کرد

یکی از نکات مهمی که حمداوی به آن اشاره می‌کند، این است که تولید کیسه‌های پارچه‌ای از لحاظ مصرف آب و انرژی و کربن بسیار هزینه‌بردار است. او می‌گوید : «تلنبارکردن کیسه‌های پارچه‌ای هم زیاد خوب نیست چون برای تولید آن مقدار زیادی آب، برق، انرژی و کربن استفاده می‌شود. بنابراین ما باید بدانیم کیسه‌های پارچه‌ای هم بار خودش را دارد و نباید تعداد زیادی از آن‌ها داشته باشیم. طبق یک جدول جهانی، به طور متوسط باید از هر کیسه پارچه‌ای 7100بار استفاده کنید تا میزان باری که برای تولید زمین دارد با یک کیسه پلاستیکی برابر شود. در واقع یک کیسه پارچه‌ای را باید پنج سال به‌طور مداوم و خوب و به جای تمام کیسه‌های پلاستیکی استفاده‌کنیم تا ردپای آن برابر کیسه‌ پلاستیکی شود.»

چطور برای زندگی سبز تلاش کنیم؟

یکی از راه‌هایی که خانم حمداوی برای پسماند صفر شدن دنبال می‌کند، تبدیل زباله تر به کمپوست و خشکاله و استفاده از روش دوباره‌ پرکردن است. یکی از راه‌های دیگر که حسابی به درد نوجوان‌ها می‌خورد، داشتن یک لیوان سبک و تاشو، قاشق و چنگال چوبی یا فلزی سبک و یک کیسه پارچه‌ای تاشده در کوله یا کیف‌‌مان است که اگر هوس خوردن فست‌فود یا غذا خارج از خانه را کردیم، بتوانیم با لوازم شخصی خودمان غذا بخوریم. این کار باعث استفاده کمتر از لوازم یک‌بار مصرف و نزدیک شدن به پسماند صفر می‌شود. این یک جنبش جهانی است که از سال 2000میلادی در آمریکا شروع شد، به اروپا رسید و در ایران هم منجر به پویش‌های محیط‌زیستی و تغییر در سبک زندگی مردم شده است و اگر آن را جدی بگیریم می‌توانیم کره زمین را برای همه ساکنان آن به جای بهتری تبدیل کنیم.