انکار یا پذیرش افسردگی؟

نویسنده : سیده‌زهرا جلیلی‌هاشمی | ‌ روان‌شناس

افسردگی علایمی دارد که مهم‌ترین آن‌ها تغییرات خلق و خو و مزاج، ناآرامی ذهنی، هجوم افکار ناامیدکننده به مغز و به دنبال آن تغییرات رفتاری است که به دلایل مختلفی مانند تغییرات ناگهانی شرایط زندگی و پایین آمدن میزان صبر و تحمل افراد در برابر شرایط رخ می‌دهد اما مسئله مهم‌تر از خود افسردگی، واکنش و رفتار در برابر آن است. این‌که تغییرات خلقی‌تان را به عنوان یک مسئله عادی بپذیرید و به دنبال درمان آن باشید یا به اصرار فراوان آن را انکار کنید و سعی در مخفی نگه داشتن آن داشته باشید و طوری تظاهر کنید که گویی هیچ مشکلی وجود ندارد و بسیار شاد و خندان هستید؟

پذیرش افسردگی همراه با رنج

قطعا اگر شما بپذیرید که به افسردگی مبتلا هستید، مجبورید با دیگر واقعیت‌های زندگی هم مواجه شوید و با مشکلات یا واقعیت‌هایی که از آن‌ها فرار می‌کردید، روبه‌رو شوید. خود ضعیف و بیمارتان را ببینید و اعتراف کنید که آن قدرها هم قوی نیستید که از پس همه چیز برآیید اما راه ساده‌تر، انکار و نپذیرفتن و تظاهر به خوب بودن و عالی بودن همه چیز است و دقیقا همان چیزی است که «مجتبی شکوری» به آن اشاره کرد. در این مواقع افراد تظاهر می‌کنند که اتفاقی که برای آن‌ها افتاده آن قدر مهم نیست که به وجود آن‌ها آسیبی وارد کند و شخصیت آن‌ها قوی‌تر از آن است که با این مسائل پیش پا افتاده از پا درآید.

آرامش پس از رنج

اما اگر رنج پذیرش واقعیت را بپذیرید و تلاش کنید تا با خواست خود و کمک گرفتن از افراد دلسوز و البته دارای دانش و تخصص با این رنج کنار بیایید یا مشکلات را حل کنید قطعا در مسیر رشد و کمال انسانی و وجودی خود حرکت می‌کنید و این رشد کردن با آرامش و آسودگی روان همراه خواهد بود. در مقابل اگر به انکار و نپذیرفتن خود ادامه دهید احساس ناآرامی و تشویش ذهنی همیشه با شما همراه خواهد بود و شبیه فردی که برای بالا رفتن از چاه، دیواره‌های آن را می‌کند پس بیشتر فرو می‌رود شما هم بیشتر و بیشتر در چاه ناآرامی و خلأ وجودی گرفتار می‌شوید.