برای روز جهانی شهرسازی

نامگذاری روز هشتم نوامبر در سال 1949به نام روز جهانی شهرسازی، با هدف ارتقای جایگاه برنامه‌ریزی شهری و توسعه پایدار، انجام شد. بیش از 70سال است که این روز در سرتاسر جهان گرامی داشته می‌شود. این جریان، بیانگر جایگاه ویژه شهرسازان و برنامه‌ریزان شهری در مسیر توسعه پایدار و افزایش کیفیت زندگی در شهرهاست؛ بنابراین این روز، فرصت مغتنمی برای گفت‌وگو و تبادل‌نظر میان نخبگان و دغدغه‌مندان این حوزه به شمار می‌رود تا با تبادلات علمی و تجربی خود، زمینه کیفیت‌بخشی هر چه بیشتر زندگی شهری و توسعه پایدار شهرها را فراهم کنند.

اما امروزه، دانش شهرسازی از یک نیاز فراتر رفته و به یک ضرورت تبدیل شده است؛ چراکه جمعیت شهرنشین رو به افزایش است و علم شهرسازی باید بتواند زمینه‌های لازم را برای تأمین محیطی توأم با آسایش، آرامش و رفاه برای شهروندان فراهم سازد. اما باید به این نکته توجه داشت که طی سالیان گذشته، برخی برنامه‌ریزی‌ها و طرح‌های شهری، به افزایش مشکلات شهرها دامن زده‌اند که بسیاری از شهرهای ایران نیز از عواقب طرح‌ها و برنامه‌های نامناسب، در امان نمانده‌اند و به همین دلیل با چالش‌ها و بعضاً بحران‌های متعددی دست به گریبان هستند. از مهم‌ترین این چالش‌ها می‌توان به کیفیت پایین زیست‌ شهری به‌دنبال رشد نامتناسب ابعاد جمعیتی و فیزیکی آنها در طول سالیان گذشته اشاره کرد.

با نگاهی به آمارهای جمعیتی، مشاهده می‌کنیم که شهرهای کشور ما حدود 73درصد جمعیت کل کشور را در خود جای داده‌اند که فراهم کردن شرایط مناسب سکونت برای آنها نیازمند زیرساخت‌ها و امکانات مناسب با توجه ویژه به موضوعات اجتماعی است.حال با اینکه مسائل زیادی گریبانگیر شهروندان است که طی سال‌های اخیر به یک بحران فراگیر تبدیل شده است.