• شناسه خبر : 73016
  • تاریخ انتشار : 13 تیر 1402 - 01:39

اگر گوشی تان را پیدا نکنید، عصبی می‌شوید شما می توانید شدت و ضعف ابتلا به نوموفوبیا را با سنجش میزان پرخاشگری و واکنش جدی‌تان در مواقعی که نمی توانید گوشی تان را پیدا کنید، بسنجید.

نوموفوبیا؛ بیماری که با موبایل می آید

یاسمن مشرف | مترجم – منبع: hellogiggles.com

ما معمولا این موضوع را که به گوشی مان معتاد شده ایم به شوخی می‌گیریم، اما برخی محققان معتقدند چنین اعتیادی یک پدیده واقعی است. اما چطور می توانید بدانید که به نوموفوبیا مبتلا هستید؟ علایمی که در ادامه مطرح می‌شود، در تشخیص این موضوع به شما کمک می کنند.

دیوانه وار گوشی تان را جست‌وجو می کنید شما دیوانه وار کیف تان را جست‌و‌جو می کنید تا مطمئن شوید گوشی تان را به همراه دارید. البته معمولا در این موقع متوجه می شوید که گوشی در دست تان است.

خواب گوشی تان را می بینید دیدن خواب‌های پریشان یک اتفاق طبیعی است. درگذشته خواب‌های پریشان شما معمولا درباره چیزهایی مثل پرکردن ورقه امتحانی یا رفتن به مدرسه، دانشگاه یا سرکار با لباس‌های نامناسب بود، اما اکنون این که در یک خواب عجیب‌و‌غریب به دنبال گوشی تان بگردید یکی از بزرگ ترین کابوس‌هاست.

اگر گوشی تان را پیدا نکنید، عصبی می‌شوید شما می توانید شدت و ضعف ابتلا به نوموفوبیا را با سنجش میزان پرخاشگری و واکنش جدی‌تان در مواقعی که نمی توانید گوشی تان را پیدا کنید، بسنجید. آیا تاکنون اتفاق افتاده است که کسی را به دانستن جای گوشی تان متهم کنید؟ آیا تاکنون دچار این سوء ظن شده اید که نبودن گوشی تان ممکن است نوعی توطئه باشد؟

بدون گوشی تان به خواب نمی روید بدترین چیز این است که پس از مستقر شدن در رختخواب، بخواهید برای خاموش ‌کردن چراغ سالن یا رفتن به دست شویی دوباره از رختخواب بیرون بیایید. اما هرگز از این کار بسیار مهم که برخیزید و گوشی تان را پیدا کنید و تا زمانی که به خواب بروید آن را در زیر بالشتان چک کنید عصبی و ناراحت نمی شوید.

گوشی شما در همه گفت‌و‌گوهای تان حضور دارد شما نمی توانید حتی با بهترین دوستان تان گفت‌و‌گو کنید و گوشی تان در این گفت‌و‌گو حضور نداشته باشد. در هرحال یا با چک کردن پیام‌ها یا با فرستادن پاسخ آن‌ها، گوشی تان را به عضو جدید تیم‌های دوستانه تان تبدیل کرده اید.

به هیچ‌وجه با همراه نداشتن گوشی کنار نمی آیید در موارد نادری که تلفن تان را در خانه جا می گذارید، بدون توجه به این که چه مسافتی را طی کرده اید و چقدر از خانه دور شده اید، برمی گردید. درواقع شما دیر رسیدن به قرار یا سرکارتان را به این بهانه کاملا موجه می دانید.

قانون را زیر پا می گذارید اگر در مکانی باشید که استفاده از تلفن ‌همراه در آن ممنوع است یا به شما گفته می شود که باید گوشی تان را کنار بگذارید، نمی توانید از سرزدن دزدکی به گوشی، ارسال پیام یا چک کردن پیام ها خودداری کنید.

بدون گوشی هیچ جا به شما خوش نمی‌گذرد همه مکان‌هایی را که سرویس اینترنت خوبی ارائه می‌کنند، می شناسید یا به دنبال یافتن پسوردها هستید، زیرا از نظر شما غذا خوردن در رستوران یا صرف قهوه در یک کافی‌شاپ بدون حضور گوشی تان به هیچ‌وجه نمی تواند لذت بخش باشد. زبان حال شما این است: اگر نوموفوبیا بد است من نمی خواهم خوب باشم؛ البته می خواهم اما نمی دانم چگونه…



دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

up